woensdag 30 juli 2008
van harte welkom!
Het slotconcert is op 6 augustus vanaf half 3 is er drinken en om 3 uur begint het. Het is op het Transistorstraat 1. 3930 Hamont-Achel, België. Jullie zijn allemaal van harte uitgenodigd!
tot morgen!
Zondag, 3 augustus
Vandaag was onze laatste outreachdag. ’S Ochtends zijn we naar twee kerkdiensten geweest. Eerst een uur naar een Rwandeze dienst, waar er gelukkig voor ons een beetje vertaling aanwezig was. Eerst was er worship, lekker op z’m Afrikaans. Er was ook een cool kinderkoor die later in de dienst zouden optreden. Esther B. begon voor de grap tijdens het zingen met bewegingen voordoen. Na een tijdje had dat hele koortje het door, en deden ze ons met z’n allen na. Was erg grappig. We hebben in de dienst een aantal dansen gedaan en ons dramastuk the champion. Dit dramastuk gaat over de strijd tussen Jezus en de duivel. De zaal zat lekker vol deze ochtend, en het was heel cool hoe de hele zaal hard begon te klappen en juichen toen aan het eind van het dramastuk we uitbeelden hoe Jezus opstaat uit de dood. Na ons optreden in de kerk verlieten we de dienst, en gingen we ongeveer 50 meter verderop naar een Engelstalige dienst. Ons team besloeg de helft van de aanwezigen, en de ruimte was niet erg groot, maar het was wel erg fijn om eens de hele dienst te begrijpen. We hebben daar een dans gedaan en the champion, waarvoor ik een getuigenis heb gedaan. Was tof om te doen. We moesten erg lachen toen we de dienst afsloten met het kerstlied Go tell it to the Mountains. We kwamen er eerder deze tour al achter dat ons Rwandeze broers en zussen erg van kerst houden.
’S Middags zijn we terug gegaan naar het jongensweeshuis waar we eerder met het team zijn geweest. Daar hebben we gewoon lekker met de jongens gespeelt en gepraat. Ze vonden het heel tof om ons weer te zien. De leidster vertelde dat als er daar een team komt, de jongens de hele week nog heel vrolijk zijn, en samen alle spelletjes spelen die wij ze hebben geleerd. Rosanne en Thijs hebben nog een tijdje letterlijk de clown uitgehangen, wat de jongens daar erg leuk vonden. In belgie hadden we van de kerk in Hamont Achel 100 euro gekregen om iets mee te doen voor Rwanda. We hebben daar een djembe van gekocht voor het weeshuis, zodat ze daar lekker muziek kunnen maken, en verder gaan er nog kenyarwandeze bijbels van gekocht worden.
Het was voor ons als staf al een paar dagen duidelijk dat we de volgende dag op safari zouden gaan. Stefanie zou ons allemaal om 5 uur gaan wakker maken de volgende ochtend, en we zouden dan pas in de bus vertellen waar we heen gingen. Aan ons al staf dus de uitdaging iedereen op een beetje een christelijke tijd naar bed te laten gaan, omdat we wisten dat de nacht niet heel lang zou zijn. Wij gapen en alvast tanden poetsen, en toen ging de rest vanzelf ook wel op tijd erin. Best gelukt dus. Het was een mooie laatste dag van outreach.
Liefs, Joanne
(ps. Panov & manov, thanks voor de post!)
Maandag, 4 augustus
Het zou een heerlijk vrij dagje worden totdat Stefanie 5uur s’nachts bij ons bed stond. Het was nog pikdonker. We moesten in 20minuten aangekleed zijn en bij de bus staan. Niemand wist wat we die dag gingen doen. Vervolgens gingen we met de bus ver uit Kigali. In de bus kregen we de eerste hint over wat we gingen doen. We kregen de woorden ‘geweldspreventie’ en ‘irafas’. Al meteen schreeuwde iemand door de bus: ‘SAFARI!’. Als je irafas omdraait krijg je het woord Safari.
En zo kwamen we na een lange rit aan bij het safaripark. Het was heel gaaf om al die mooie dieren te zien. We hebben heel veel verschillende soorten hertachtige dieren gezien. Ook hebben we giraffen, nijlpaarden, de Afrikaanse zeearend, aapjes en flinke apen + nog heel veel andere dieren mogen bewonderen. Het was zeker leuk om een keer mee te maken. Halverwege de safari kregen we een lekke band. We gingen terug naar de ingang van het park om daar de banden te verwisselen. Daarna konden we weer door gaan met de safari.
S’middags reden we weer terug naar de basis. Onderweg zouden we eerst een stop maken bij een hotel om daar lekker te eten. Onderweg hoorden we opeens de rechtervoorband flink ratelen en een paar seconden klapte de band uiteen: een klapband. Toen stonden we daar als een stel moezoengoe’s (blanke mensen) aan de kant van de weg. We hadden geen reserveband meer want die was al voor de lekke band gebruikt in het safaripark. Binnen een paar minuten waren we omringt door de bevolking daar. Het hele dorp kwam kijken wat er aan de hand was.
Uiteindelijk was het gelukt om een nieuwe band erop te zetten. We konden door naar het hotel. Daar aangekomen werden we naar een buffet gebracht. Ze hadden het eten al voor ons klaar staan. Het eten was heerlijk. Ik had al een maand niet meer zo gevarieerd gegeten. Er waren aardappelen, rijst, spaghetti, vis, kip salade en nog veel meer. Dat was zeker goed geregeld.
Toen moesten we nog een uurtje in de bus naar Kigali. Gelukkig hadden we nu geen problemen meer met de bus. Eenmaal op de basis wou iedereen snel douchen (oftewel een emmer water over jezelf heen gooien). S’avond hadden we een spelletjesavond. Al onze Rwandese vrienden kwamen naar de basis. We deden traditioneel Hollandse stoelendans. De eer van de Nederlanders is hier in Rwanda wel aangetast. Onze Belgische tourleidster heeft de stoelendanswedstrijd 2008 gewonnen. Hierna gingen we nog het spel ‘Mafia’ spelen. Altijd lachen.
Nadat we afscheid hadden genomen van iedereen moesten we snel tanden poetsen en slapen. Ons laatste nachtje in Rwanda van deze tour…
ZzzzZzzzz
Ruben van Zeeland
Dinsdag, 5 augustus
De laatste dag in Rwanda. We zijn op dit moment nog even druk met de eindcorvee. De koffers zijn al gepakt, de laatste dingen worden afgerond hier, en het is voor iedereen wel raar dat dit echt het einde van de tour is. Vanmiddag gaan we nog even lekker uit eten met Arnold en Winnie in een hotel 20 minuutjes hier vandaan. Dan even terug naar de basis, afscheid nemen, en vervolgende naar het vliegveld. De zullen eerst een kleine tussenstop in Kenia maken, en dan gelijk door naar Brussel. Dan is er morgenmiddag het afsluitingsdienst, waarbij jullie allemaal van harte welkom zijn.
Rwanda is geweldig geweest. God heeft ontzettend veel gedaan, in ons en door ons heen, waarvan we denk ik nog maar een klein beetje zelf zien.
Lieve vrienden en familie, tot snel!
Liefs, het team
Vandaag was onze laatste outreachdag. ’S Ochtends zijn we naar twee kerkdiensten geweest. Eerst een uur naar een Rwandeze dienst, waar er gelukkig voor ons een beetje vertaling aanwezig was. Eerst was er worship, lekker op z’m Afrikaans. Er was ook een cool kinderkoor die later in de dienst zouden optreden. Esther B. begon voor de grap tijdens het zingen met bewegingen voordoen. Na een tijdje had dat hele koortje het door, en deden ze ons met z’n allen na. Was erg grappig. We hebben in de dienst een aantal dansen gedaan en ons dramastuk the champion. Dit dramastuk gaat over de strijd tussen Jezus en de duivel. De zaal zat lekker vol deze ochtend, en het was heel cool hoe de hele zaal hard begon te klappen en juichen toen aan het eind van het dramastuk we uitbeelden hoe Jezus opstaat uit de dood. Na ons optreden in de kerk verlieten we de dienst, en gingen we ongeveer 50 meter verderop naar een Engelstalige dienst. Ons team besloeg de helft van de aanwezigen, en de ruimte was niet erg groot, maar het was wel erg fijn om eens de hele dienst te begrijpen. We hebben daar een dans gedaan en the champion, waarvoor ik een getuigenis heb gedaan. Was tof om te doen. We moesten erg lachen toen we de dienst afsloten met het kerstlied Go tell it to the Mountains. We kwamen er eerder deze tour al achter dat ons Rwandeze broers en zussen erg van kerst houden.
’S Middags zijn we terug gegaan naar het jongensweeshuis waar we eerder met het team zijn geweest. Daar hebben we gewoon lekker met de jongens gespeelt en gepraat. Ze vonden het heel tof om ons weer te zien. De leidster vertelde dat als er daar een team komt, de jongens de hele week nog heel vrolijk zijn, en samen alle spelletjes spelen die wij ze hebben geleerd. Rosanne en Thijs hebben nog een tijdje letterlijk de clown uitgehangen, wat de jongens daar erg leuk vonden. In belgie hadden we van de kerk in Hamont Achel 100 euro gekregen om iets mee te doen voor Rwanda. We hebben daar een djembe van gekocht voor het weeshuis, zodat ze daar lekker muziek kunnen maken, en verder gaan er nog kenyarwandeze bijbels van gekocht worden.
Het was voor ons als staf al een paar dagen duidelijk dat we de volgende dag op safari zouden gaan. Stefanie zou ons allemaal om 5 uur gaan wakker maken de volgende ochtend, en we zouden dan pas in de bus vertellen waar we heen gingen. Aan ons al staf dus de uitdaging iedereen op een beetje een christelijke tijd naar bed te laten gaan, omdat we wisten dat de nacht niet heel lang zou zijn. Wij gapen en alvast tanden poetsen, en toen ging de rest vanzelf ook wel op tijd erin. Best gelukt dus. Het was een mooie laatste dag van outreach.
Liefs, Joanne
(ps. Panov & manov, thanks voor de post!)
Maandag, 4 augustus
Het zou een heerlijk vrij dagje worden totdat Stefanie 5uur s’nachts bij ons bed stond. Het was nog pikdonker. We moesten in 20minuten aangekleed zijn en bij de bus staan. Niemand wist wat we die dag gingen doen. Vervolgens gingen we met de bus ver uit Kigali. In de bus kregen we de eerste hint over wat we gingen doen. We kregen de woorden ‘geweldspreventie’ en ‘irafas’. Al meteen schreeuwde iemand door de bus: ‘SAFARI!’. Als je irafas omdraait krijg je het woord Safari.
En zo kwamen we na een lange rit aan bij het safaripark. Het was heel gaaf om al die mooie dieren te zien. We hebben heel veel verschillende soorten hertachtige dieren gezien. Ook hebben we giraffen, nijlpaarden, de Afrikaanse zeearend, aapjes en flinke apen + nog heel veel andere dieren mogen bewonderen. Het was zeker leuk om een keer mee te maken. Halverwege de safari kregen we een lekke band. We gingen terug naar de ingang van het park om daar de banden te verwisselen. Daarna konden we weer door gaan met de safari.
S’middags reden we weer terug naar de basis. Onderweg zouden we eerst een stop maken bij een hotel om daar lekker te eten. Onderweg hoorden we opeens de rechtervoorband flink ratelen en een paar seconden klapte de band uiteen: een klapband. Toen stonden we daar als een stel moezoengoe’s (blanke mensen) aan de kant van de weg. We hadden geen reserveband meer want die was al voor de lekke band gebruikt in het safaripark. Binnen een paar minuten waren we omringt door de bevolking daar. Het hele dorp kwam kijken wat er aan de hand was.
Uiteindelijk was het gelukt om een nieuwe band erop te zetten. We konden door naar het hotel. Daar aangekomen werden we naar een buffet gebracht. Ze hadden het eten al voor ons klaar staan. Het eten was heerlijk. Ik had al een maand niet meer zo gevarieerd gegeten. Er waren aardappelen, rijst, spaghetti, vis, kip salade en nog veel meer. Dat was zeker goed geregeld.
Toen moesten we nog een uurtje in de bus naar Kigali. Gelukkig hadden we nu geen problemen meer met de bus. Eenmaal op de basis wou iedereen snel douchen (oftewel een emmer water over jezelf heen gooien). S’avond hadden we een spelletjesavond. Al onze Rwandese vrienden kwamen naar de basis. We deden traditioneel Hollandse stoelendans. De eer van de Nederlanders is hier in Rwanda wel aangetast. Onze Belgische tourleidster heeft de stoelendanswedstrijd 2008 gewonnen. Hierna gingen we nog het spel ‘Mafia’ spelen. Altijd lachen.
Nadat we afscheid hadden genomen van iedereen moesten we snel tanden poetsen en slapen. Ons laatste nachtje in Rwanda van deze tour…
ZzzzZzzzz
Ruben van Zeeland
Dinsdag, 5 augustus
De laatste dag in Rwanda. We zijn op dit moment nog even druk met de eindcorvee. De koffers zijn al gepakt, de laatste dingen worden afgerond hier, en het is voor iedereen wel raar dat dit echt het einde van de tour is. Vanmiddag gaan we nog even lekker uit eten met Arnold en Winnie in een hotel 20 minuutjes hier vandaan. Dan even terug naar de basis, afscheid nemen, en vervolgende naar het vliegveld. De zullen eerst een kleine tussenstop in Kenia maken, en dan gelijk door naar Brussel. Dan is er morgenmiddag het afsluitingsdienst, waarbij jullie allemaal van harte welkom zijn.
Rwanda is geweldig geweest. God heeft ontzettend veel gedaan, in ons en door ons heen, waarvan we denk ik nog maar een klein beetje zelf zien.
Lieve vrienden en familie, tot snel!
Liefs, het team
Het slotconcert is op 6 augustus vanaf half 3 is er drinken en om 3 uur begint het. Het is op het Transistorstraat 1. 3930 Hamont-Achel, België. Jullie zijn allemaal van harte uitgenodigd!
Vrijdag, 1 augustus
Hoi bloglezers,
We begonnen om 6 uur. Lekker koud douchen, en om 7 uur zat ik aan mijn bord dunne pap. Direct na het eten deden we de heartprep. En toen gelijk door naar de kerk, want we moesten voorbereidingen doen voor het kinderkamp kidsextravagance van de Christian Life Essambly church. Dat was supervet, want wij mochten een doolhof bouwen met verschillende wegen waar kinderen dan doorheen moeten kruipen en door bijbelteksten in het doolhof de juiste weg moesten vinden naar de schat. Ik werd helemaal creatief, we hadden dikke lol. Om even op gang te komen deden we eerst de voorwerpen ronde uit de Lama’s . Ik trok het niet meer. Maar we werden ook serieus, voor zover dat kon. Ik voelde me echt weer een kind die hutten bouwt. Daarna met z’n allen nog even 350 kaartjes bij elkaar geschreven met bijbelteksten. Toen was het praktisch werken alweer voorbij. Ik vond het echt heel leuk om ook een keer wat anders te doen dan altijd optreden, niet dat dat niet leuk is hoor, maar nu heb ik wel echt het gevoel dat we de kinderen va het kamp echt gezegend hebben, want we hebben echt hard gewerkt.
Toen gingen we naar de stad souvenirs kopen, en dat was echt hectisch. We besloten gewoon naar een winkeltje te gaan en daar alles in te slaan, en weer terug naar de bus te lopen. En dat lukte, maar dat horen en zien jullie thuis (of in Frankrijk) wel.
Groetjes, Mirjam L.
Zaterdag, 2 augustus
Hoi allemaal,
Vandaag was Rachel ‘de banaan van de dag’. Voor degenen die het nog niet weten: elke dag is 1 iemand ‘de banaan van de dag’, we gaan hem of haar dan bemoedigen en in het zonnetje zetten.Vanmorgen weer ontbeten met 2 witte broodjes met boter. Daaruit bestaat ons ontbijt als we geen pap eten. Als we geluk hebben staat er suiker wat we op ons brood kunnen doen en op zondag hebben we een ei! J Na het ontbijt hebben we stille tijd gehouden en zijn we naar een kinderdienst geweest. Het was vlakbij dus we gingen er lopend heen. Het Canadese team (wat ook hier op de basis slaapt) was er ook. Zij deden wat van hun programma en daarna was het aan ons. We hebben met de kinderen gezongen, een dans laten zien en dramastukjes gedaan. Ook vertelde Rachel wat aan de hand van het verhaal ‘Het verloren schaap’. We hebben op de basis middag gegeten; rijst met bonen. We hadden even wat tijd voor onszelf en zijn even buiten de basis naar wat winkeltjes gegaan. Mijn broer Thijs gaf een devotional over ‘Aanbidding als levensstijl’ het was erg goed. We hebben ook nog met onze ministry-partners gepraat en gebeden. De helft van de groep ging op de basis bidden voor de mensen hier en bemoedigingen opschrijven en de andere helft ging naar het weeshuis. Ik ging ook mee naar het weeshuis. We mochten achter op de auto van Arnold en dat was echt lachen! Met z’n 9en. Die auto ging helemaal schuin, echt een avontuur! Toen we bij de kinderen aankwamen begroetten ze ons meteen met een dikke knuffel. Het is een weeshuis met 12 weeskinderen en we hebben daar ballonnen uitgedeeld, samen met de kinderen gezongen en gebeden, gespringtouwd, armbandjes gemaakt en gekleurd! Super om deze kinderen zo vrolijk te zien worden van alleen maar een knuffel of een ballon. ’s Avonds nog lekker spelletjes gedaan met wat meiden op de meidenkamer, we waren super fanatiek en we hebben echt keihard gelachen. Heerlijk!
Maart en Daf; super dat jullie zo vaak reageren.
We missen jullie en ik heb zin om Nora weer lekker plat te knuffelen!!
En pap en mam, ook leuk dat jullie reageren, over 3 nachtjes zien we jullie weer, echt gek. Geniet van jullie laatste vakantiedaagjes.
Liefs en groeten, Annefrouk
Vrijdag, 1 augustus
Hoi bloglezers,
We begonnen om 6 uur. Lekker koud douchen, en om 7 uur zat ik aan mijn bord dunne pap. Direct na het eten deden we de heartprep. En toen gelijk door naar de kerk, want we moesten voorbereidingen doen voor het kinderkamp kidsextravagance van de Christian Life Essambly church. Dat was supervet, want wij mochten een doolhof bouwen met verschillende wegen waar kinderen dan doorheen moeten kruipen en door bijbelteksten in het doolhof de juiste weg moesten vinden naar de schat. Ik werd helemaal creatief, we hadden dikke lol. Om even op gang te komen deden we eerst de voorwerpen ronde uit de Lama’s . Ik trok het niet meer. Maar we werden ook serieus, voor zover dat kon. Ik voelde me echt weer een kind die hutten bouwt. Daarna met z’n allen nog even 350 kaartjes bij elkaar geschreven met bijbelteksten. Toen was het praktisch werken alweer voorbij. Ik vond het echt heel leuk om ook een keer wat anders te doen dan altijd optreden, niet dat dat niet leuk is hoor, maar nu heb ik wel echt het gevoel dat we de kinderen va het kamp echt gezegend hebben, want we hebben echt hard gewerkt.
Toen gingen we naar de stad souvenirs kopen, en dat was echt hectisch. We besloten gewoon naar een winkeltje te gaan en daar alles in te slaan, en weer terug naar de bus te lopen. En dat lukte, maar dat horen en zien jullie thuis (of in Frankrijk) wel.
Groetjes, Mirjam L.
Zaterdag, 2 augustus
Hoi allemaal,
Vandaag was Rachel ‘de banaan van de dag’. Voor degenen die het nog niet weten: elke dag is 1 iemand ‘de banaan van de dag’, we gaan hem of haar dan bemoedigen en in het zonnetje zetten.Vanmorgen weer ontbeten met 2 witte broodjes met boter. Daaruit bestaat ons ontbijt als we geen pap eten. Als we geluk hebben staat er suiker wat we op ons brood kunnen doen en op zondag hebben we een ei! J Na het ontbijt hebben we stille tijd gehouden en zijn we naar een kinderdienst geweest. Het was vlakbij dus we gingen er lopend heen. Het Canadese team (wat ook hier op de basis slaapt) was er ook. Zij deden wat van hun programma en daarna was het aan ons. We hebben met de kinderen gezongen, een dans laten zien en dramastukjes gedaan. Ook vertelde Rachel wat aan de hand van het verhaal ‘Het verloren schaap’. We hebben op de basis middag gegeten; rijst met bonen. We hadden even wat tijd voor onszelf en zijn even buiten de basis naar wat winkeltjes gegaan. Mijn broer Thijs gaf een devotional over ‘Aanbidding als levensstijl’ het was erg goed. We hebben ook nog met onze ministry-partners gepraat en gebeden. De helft van de groep ging op de basis bidden voor de mensen hier en bemoedigingen opschrijven en de andere helft ging naar het weeshuis. Ik ging ook mee naar het weeshuis. We mochten achter op de auto van Arnold en dat was echt lachen! Met z’n 9en. Die auto ging helemaal schuin, echt een avontuur! Toen we bij de kinderen aankwamen begroetten ze ons meteen met een dikke knuffel. Het is een weeshuis met 12 weeskinderen en we hebben daar ballonnen uitgedeeld, samen met de kinderen gezongen en gebeden, gespringtouwd, armbandjes gemaakt en gekleurd! Super om deze kinderen zo vrolijk te zien worden van alleen maar een knuffel of een ballon. ’s Avonds nog lekker spelletjes gedaan met wat meiden op de meidenkamer, we waren super fanatiek en we hebben echt keihard gelachen. Heerlijk!
Maart en Daf; super dat jullie zo vaak reageren.
We missen jullie en ik heb zin om Nora weer lekker plat te knuffelen!!
En pap en mam, ook leuk dat jullie reageren, over 3 nachtjes zien we jullie weer, echt gek. Geniet van jullie laatste vakantiedaagjes.
Liefs en groeten, Annefrouk
Dinsdag 29 juli,
Na een relaxte dag, hadden we vandaag weer een heel wat meer op het programma staan. We gingen deze morgen naar de open air kerk waar we zondag waren geweest, maar dit keer voor huisbezoeken. Dit was helemaal anders dan wat we verwacht hadden. We gingen in kleine groepen bij de mensen op bezoek, die ons ook al hadden verwacht.
Ze hadden familie en buren uitgenodigd en bankjes buiten klaar gezet. Bij ons stond er zelfs een kerstboom die ze alleen neerzetten bij speciale gelegenheden. Dat was echt grappig!
We deelde getuigenissen met elkaar en Gods woord. Het was een mooie tijd, waar in andere groepjes ook mensen hun leven aan Jezus hebben gegeven.
’s Middags aten we bij de Pastor thuis waar we bij onze broodjes heerlijke bananen en ananassen kregen. Die middag gingen we naar een soort markt, waar we een optreden gingen houden. Na ons optreden hebben ze ons ook traditionele Rwandese dans laten zien.
Tijdens het optreden hebben verschillende mensen hun leven aan God geven, dat was erg bijzonder! Na afloop hebben we nog met de mensen en kinderen gepraat, gebeden en gezongen. De kinderen waren we erg aanhankelijk, dat was ook best lastig.
’s Avonds waren we best moe, we hebben nog wat spelletjes gespeeld en zijn toen naar bed gegaan.
Groetjes Alexandera
Woensdag 30 juli,
Hallo familie, vrienden en kennissen,
Ik wil jullie vertellen dat het hier in Rwanda echt geweldig is, ik heb het erg naar mijn zin.
Woensdag ochtend hebben we de worship op de Ywam basis geleid en we hebben laten zien wat we als Kings Kids Nederland doen in Rwanda, we hebben gedanst en een drama stuk laten zien en als je het je eigen afvraagt of ik ook mee gedanst heb dan kan en mag ik zeggen ja. Ik vind het echt geweldig om mee te dansen en om in de dramastukken mee te doen.
Na de worship hadden we voorbede voor Kings Kids Rwanda en voor de tour Rwanda, voor de tour Zuid-Afrika, Polen en de bedieningen die Kings Kids heeft. Na de worship en de voorbede zijn we op outreach gegaan naar een kerk in Kigali waar we de rest van de ochtend met de jeugd van deze kerk door zouden brengen. We hebben daar twee dansen gedaan en een dramastuk. En naar aanleiding van het dramastuk zijn we in gespreksgroepen gegaan om te praten met de jeugd over wat hun bezig houdt, wat hun problemen zijn en wat onze problemen zijn. Het was een mooie tijd waarin we ook voor elkaar konden bidden en elkaar konden bemoedigen.
De woensdagmiddag hadden we vrije tijd en hebben we lekker uitgerust. Woensdagavond hebben we een tijd van worship en voorbede gehad. Dit heeft ongeveer 4 uur in beslag genomen. Het was een geweldige tijd waarin we gezongen hebben, gebeden hebben voor elkaar, elkaar bemoedigt hebben en woorden van leven over elkaar hebben uitgesproken. Half 1 ’s nachts lag ik en ook de staf op bed.
Groetjes, Peter
Donderdag 31 juli,
Na de geweldige en late avond van gisteren mochten we een uurtje langer blijven slapen om s ochtends vroeg ook weer te genieten van de heerlijke behangplaksel, oftewel pap. We hebben ook weer stille tijd gehad.
De devotional van Peter ging over de kracht van woorden. Goed om daar weer bij stil te staan. De leugens over onszelf hebben we op een papiertje geschreven en verscheurd. Na de devotional hadden we tijd om ons kostuum aan te trekken, heartpreparation en te lunchen, want ook vandaag was het weer tijd om op outreach te gaan. We hebben met de organisatie Apricon samengewerkt. Zij werken met aids kinderen en 1 dag in de vakanties is er dan een programma. Het was aan ons om hen een leuke dag te verzorgen. Zo hebben we onder andere dansen en drama gedaan, getuigenissen, sport en spel, met ze gepraat en clowning. Het was een geslaagde middag. Ik zat zelf bij de gesprekjes en ik vond het bijzonder dat ze heel open durfden te zijn, want dat zijn ze hier niet zo gewend. Na het avondeten was er de gelegenheid om de film ‘shooting dogs’ te kijken (over de genocide) en 1 trainingsgroep is bij Arnold en Winnie op kraamvisite geweest. Bij de film was het wel heftig, maar ook mooi om nu ook echt plaatsen ui te film te herkennen. Daarna zijn we allemaal weer heerlijk ons bed in gedoken.
Groetjes, Esther van R.
Het slotconcert is op 6 augustus vanaf half 3 is er drinken en om 4 uur begint het. Het is op het Transistorstraat 1. 3930 Hamont-Achel, België.
Na een relaxte dag, hadden we vandaag weer een heel wat meer op het programma staan. We gingen deze morgen naar de open air kerk waar we zondag waren geweest, maar dit keer voor huisbezoeken. Dit was helemaal anders dan wat we verwacht hadden. We gingen in kleine groepen bij de mensen op bezoek, die ons ook al hadden verwacht.
Ze hadden familie en buren uitgenodigd en bankjes buiten klaar gezet. Bij ons stond er zelfs een kerstboom die ze alleen neerzetten bij speciale gelegenheden. Dat was echt grappig!
We deelde getuigenissen met elkaar en Gods woord. Het was een mooie tijd, waar in andere groepjes ook mensen hun leven aan Jezus hebben gegeven.
’s Middags aten we bij de Pastor thuis waar we bij onze broodjes heerlijke bananen en ananassen kregen. Die middag gingen we naar een soort markt, waar we een optreden gingen houden. Na ons optreden hebben ze ons ook traditionele Rwandese dans laten zien.
Tijdens het optreden hebben verschillende mensen hun leven aan God geven, dat was erg bijzonder! Na afloop hebben we nog met de mensen en kinderen gepraat, gebeden en gezongen. De kinderen waren we erg aanhankelijk, dat was ook best lastig.
’s Avonds waren we best moe, we hebben nog wat spelletjes gespeeld en zijn toen naar bed gegaan.
Groetjes Alexandera
Woensdag 30 juli,
Hallo familie, vrienden en kennissen,
Ik wil jullie vertellen dat het hier in Rwanda echt geweldig is, ik heb het erg naar mijn zin.
Woensdag ochtend hebben we de worship op de Ywam basis geleid en we hebben laten zien wat we als Kings Kids Nederland doen in Rwanda, we hebben gedanst en een drama stuk laten zien en als je het je eigen afvraagt of ik ook mee gedanst heb dan kan en mag ik zeggen ja. Ik vind het echt geweldig om mee te dansen en om in de dramastukken mee te doen.
Na de worship hadden we voorbede voor Kings Kids Rwanda en voor de tour Rwanda, voor de tour Zuid-Afrika, Polen en de bedieningen die Kings Kids heeft. Na de worship en de voorbede zijn we op outreach gegaan naar een kerk in Kigali waar we de rest van de ochtend met de jeugd van deze kerk door zouden brengen. We hebben daar twee dansen gedaan en een dramastuk. En naar aanleiding van het dramastuk zijn we in gespreksgroepen gegaan om te praten met de jeugd over wat hun bezig houdt, wat hun problemen zijn en wat onze problemen zijn. Het was een mooie tijd waarin we ook voor elkaar konden bidden en elkaar konden bemoedigen.
De woensdagmiddag hadden we vrije tijd en hebben we lekker uitgerust. Woensdagavond hebben we een tijd van worship en voorbede gehad. Dit heeft ongeveer 4 uur in beslag genomen. Het was een geweldige tijd waarin we gezongen hebben, gebeden hebben voor elkaar, elkaar bemoedigt hebben en woorden van leven over elkaar hebben uitgesproken. Half 1 ’s nachts lag ik en ook de staf op bed.
Groetjes, Peter
Donderdag 31 juli,
Na de geweldige en late avond van gisteren mochten we een uurtje langer blijven slapen om s ochtends vroeg ook weer te genieten van de heerlijke behangplaksel, oftewel pap. We hebben ook weer stille tijd gehad.
De devotional van Peter ging over de kracht van woorden. Goed om daar weer bij stil te staan. De leugens over onszelf hebben we op een papiertje geschreven en verscheurd. Na de devotional hadden we tijd om ons kostuum aan te trekken, heartpreparation en te lunchen, want ook vandaag was het weer tijd om op outreach te gaan. We hebben met de organisatie Apricon samengewerkt. Zij werken met aids kinderen en 1 dag in de vakanties is er dan een programma. Het was aan ons om hen een leuke dag te verzorgen. Zo hebben we onder andere dansen en drama gedaan, getuigenissen, sport en spel, met ze gepraat en clowning. Het was een geslaagde middag. Ik zat zelf bij de gesprekjes en ik vond het bijzonder dat ze heel open durfden te zijn, want dat zijn ze hier niet zo gewend. Na het avondeten was er de gelegenheid om de film ‘shooting dogs’ te kijken (over de genocide) en 1 trainingsgroep is bij Arnold en Winnie op kraamvisite geweest. Bij de film was het wel heftig, maar ook mooi om nu ook echt plaatsen ui te film te herkennen. Daarna zijn we allemaal weer heerlijk ons bed in gedoken.
Groetjes, Esther van R.
Het slotconcert is op 6 augustus vanaf half 3 is er drinken en om 4 uur begint het. Het is op het Transistorstraat 1. 3930 Hamont-Achel, België.
Vrijdag 25 juli
Hallo allemaal! Vanochtend hebben we in onze eigen groep stille tijd gehad, en onze voorbereid voor de middag. Want die middag hadden we weer een outreach! We gingen naar een weeshuis samen m et het Rwandese King Kids team. Ik had er eerst niet zoveel zin in omdat ik dacht dat het hetzelfde zou zijn als donderdag (toen zaten er 70 a 80 kinderen achter mij aan) maar gelukkig was dat nu niet zo. Het waren hele lieve kinderen en ze waren serieuzer bij de dansen en de drama stukken dan de dag ervoor. Na de dansen en drama stukken heb ik samen met iemand van de Rwandese staf Maxim en suchan een van de Rwandese tieners gepraat met een aantal weeskinderen. Ook gingen we voetballen met ze en spelletjes spelen.
Rachel en Annefrouk speelden voor clown en dat vonden ze heel erg leuk, vooral het bellenblazen.
Aan het eind van de middag gingen we weer naar huis. De kinderen daar vroegen allemaal wanneer we weer terug kwamen.
S’avonds was er bonte avond en die was heel erg leuk. We hebben heel veel gelachen.
Daarna gingen we slapen.
Ik heb een super leuke en fijne dag gehad.
Groetjes Mischa.
Zaterdag 26 juli
Ha allemaal!
Vandaag was de laatste dag samen met de kinderen van King’s Kids Rwanda. Na het ontbijt hadden we samen eindcorvee; de grote schoonmaak. Er is een King’s Kids regel: ‘Laat alles schoner achter dan het was voordat je er kwam.’ Dus alles werd flink onder handen genomen. Squattie-potties werden geschrobd, stoelen afgenomen en flink wat emmers met water vlogen over de vloeren. En ondertussen liepen we liedjes van de Sound of Music, Sister Act en van die andere meezingliedjes te zingen. Ik vond het erg gezellig samen, en alles was zo schoon.
Nadat alles schoon was hebben we van Mirjam (Hoekstra) een teaching over het raken van de bodem gehad. Als je diep met God gaat moet er toch ook ergens een punt komen waarop je de bodem raakt en niet meer verder kan? Nee, ik denk dat er altijd wel dingen zijn die kunnen veranderen, nieuwe dingen die je kan ontdekken bij God, jezelf of in de wereld. Ook al lijkt het alsof je weg op dat moment dood loopt, er altijd wel een gaatje waar je samen met God doorheen kan.
Mirjam heeft ons verschillende punten gegeven waarmee verder kunnen gaan.
Dit hebben we even laten bezinken tijdens een bord met zoete aardappelen, rijst en een soort ‘pindasaus’. Je raakt wel gewend aan dat eten hier, vooral aan al die rijst.
Na de lunch kwamen de ouders van de kids ze ophalen. We hebben in een grote kring wat gedeeld over het kamp, wat we hebben gedaan en daarvan vonden. We hebben ook één dans gedaan en afgesloten met gebed. Toen hebben we afscheid genomen. Het was best gek om weer met ons team alleen te zijn. Toen we hier in Rwanda kwamen hebben we eigenlijk gelijk al met het King’s Kids Rwanda opgetrokken. We hebben de hele week samen dingen gedaan. Samen opgetreden, geluisterd, aanbeden, gegeten. Het was gaaf om contact met ze te maken, ze te leren kennen. Om de Rwandese cultuur de leren kennen en van deze kids te leren. Iedereen uit ons team heeft als bedankje van het Rwandese team een blad met persoonlijke bemoedigingen en verhaaltjes gekregen met een Rwandees rieten doosje. Zo kunnen we, als we weer terug in Nederland zijn en weer terug zijn in ons normale ritme nog even terug denken aan die lieve en bijzondere mensen hier.
Na dit afscheid zijn we naar een erg westers hotel gereden. Er liepen erg veel muzungu’s (blanken) rond. Bij het hotel hebben we heerlijk gezwommen in een lekker fris zwembad, gevolleybald met een oranje opblaasbal, lekker gelegen en gelezen op een handdoek. In het hotel was ook een bakkertje met heerlijke croissantjes, pizza, stokbroodjes. Heerlijk! Ook kon je frietjes bestellen, hamburgers, fruit en andere lekkere dingen. Er is echt heel veel gegeten die middag.
’s Avonds hebben we een meiden- en een jongensavond gehad. De meiden hebben maskertjes gedaan, lekkere massages, lekker gekletst terwijl we chocoladekoekjes (!) aten. Het was echt gezellig. De jongens hebben een gave film gekeken. Volgens mij hebben ze ook wel lol gehad samen.
Het is nog steeds een beetje gek als je bedenkt dat we in Rwanda zijn. Wauw, wat gaaf. Gaaf om hier mee te draaien in zo’n fijn team, op te treden voor de mensen hier en de cultuur te proeven.
We zien wel uit naar echt donker brood met pitjes, echt boter en lekker hagelslag, sla met tomaat, komkommer en feta of een heerlijke pizza. Maar ik geniet hier!
Ben benieuwd hoe het met jullie gaat!
Liefs Rachel.
Het lukt niet om hier foto’s up te loaden omdat de internetverbinding hier te traag is. Jullie zullen dus moeten wachten totdat we weer thuis zijn.
Zondag 27 juli
We werden ’s ochtends om half zeven wakker gemaakt. We waren allemaal nog redelijk moe omdat we de avond daarvoor bij de jongens avond een film hebben gekeken (The Count of Monte Cristo). We bleven nog even liggen, te moe om er uit te komen, maar gingen er toch maar uit. Nadat we ons aangekleed hadden gingen we naar de eetzaal waar we ’s ochtends altijd, behalve om maandag en donderdag want dan krijgen we behangerslijm (rijstpap), 2 bolletjes krijgen die soms heel erg droog zijn. Na het eten hadden we een uurtje om voor onszelf stille tijd te houden, sinds vandaag moeten we dat helemaal voor onszelf doen. Na dat uurtje hadden we een paar minuten om ons om te kleden en in de bus te gaan zitten. Na een hobbelige rit die ongeveer drie kwartier duurde kwamen we, zij het iets te laat, bij de kerk aan. Het was een mooie dienst, er waren mooie liederen die gezongen werden (ook al waren ze in het kinia-rwanda), we hebben ook een paar dansen gedaan, een dramastuk en Stefanie preekte. Na de dienst mochten we nog een tijdje met mensen die in de dienst waren praten. Er was ook een man in een rolstoel waar we mee gingen bidden. Ik hoorde (van iemand anders) dat de man verlamt was aan zijn benen omdat hij bij de genocide door een fragmentkogel in zijn beide benen geraakt was. We gingen met hem bidden en na een tijdje vroeg Harmen Thijs hem of hij wilde proberen te lopen. Ik en Thijs hielpen hem met opstaan, de eerste stappen leunde hij bijna helemaal op ons maar gaandeweg liep hij steeds meer op zichzelf. Toen we moesten vertrekken (we hebben een heel druk schema) probeerden we ook nog even of hij met hulp van een persoon kon lopen maar dat lukte nog niet. Maar ik geloof dat de Heer hem verder zal gaan genezen. Nadat we teruggebracht waren naar de basis (meteen nadat we hem terug in zijn rolstoel hadden gezet), hadden we een half uurtje om onze lunchpakketjes op te eten. Daarna gingen we meteen door op onze volgende outreach. We gingen naar een hele grote kerk, helaas waren er niet zoveel mensen omdat er tegelijkertijd ook een concert aan de gang was, we weten alleen niet van wie. Bij die tweede outreach deden we 3 dansen en 2 dramastukken. Na de dienst moesten we minstens nog een half uur wachten voordat de bus langskwam. Nadat we terug waren op de basis hadden we de bespreking van de dag en vlak daarna hadden we avondeten. Na de corvee hadden we nog lekker een vrije avond, dus konden we lekker vroeg gaan slapen.
Groetjes aan iedereen en vooral aan mijn twee lieve nichtjes ;).
Daniël.
Lieve familie & Vrienden, maandag 28 juli.
Alles goed daar in het koude Nederland? Tenminste ik denk dat het er kouder is dan hier. En wat ik hier nog het allerleukst vind is dat het hier nog geen 1 keer heeft geregend!
Vanochtend mochten we eindelijk weer een keer uitslapen.. nouja, het ontbijt was een uur later dan anders, ipv van 7 uur om 8 uur, maar dat is tegenwoordig al uitslapen voor mij. Het bestond weer eens uit die “lekkere” melipap (lees: niet lekkere behangerslijm). Na het ontbijt zouden we direct opgehaald worden door de taxi om lekker een hele dag te gaan relaxen bij een heel mooi groot meer. Maar het zal ook Afrika niet wezen.. de taxibus kwam een uur te laat! Wij maar wachten en wachten.
De busreis van 1,5 uur naar het meer toe was superleuk, we zagen eindelijk wat meer van Rwanda ipv alleen Kigali. Het is en blijft echt een heel mooi land met een supermooie natuur. Ook bij het meer was het heel erg mooi, ik kon wel blijven kijken naar ál die heuvels met daarmidden in een groot dal het meer. Het enige nadeel aan de middag was dat we van 13 uur tot 15.30 uur op ons eten hebben moeten wachten! Er was namelijk wel en restaurantje bij het meer waar we zaten, maar ze hadden niet zomaar alles snel klaar voor een groep van 22 mensen. Wel konden we kip bestellen, en omdat we hier nooit kip eten, hebben de meesten dat ook gedaan. Toen het dan dus eindelijk half 4 was kwamen ze er aan met ons eten: 2 grote ronde platen met daarop allemaal onderdelen van kippen, pootjes, ruggenwervels, vleugels en alles wat er nog meer aan een kip zit. Het was aan ons om er gewoon wat af te pakken totdat je een hele of een halve kip bij elkaar had. Maar zoals jullie wel weten, heb ik een hekel aan kluiven, en ja dat was dus net de bedoeling. Dus heel veel kip heb ik niet gehad. Dit kan trouwens ook komen omdat het hele magere kippen waren, er zat niet echt heel veel vlees aan.. het was wel echt heel erg grappig om te zien. Nadat we de kip en de patatjes ophadden, die trouwens wel heel lekker waren, zijn we weer naar de basis teruggereden en heb ik ’s avonds mijn was gedaan en voor de rest lekker gerelaxt met zijn allen. Na deze relaxte dag van vooral met hoofdthema, wachten op eten, hebben we allemaal heerlijk geslapen!
Nou, dit was denk ik mijn laatste blog, volgende week om deze tijd (het is nu woensdag kwart over 6), ben ik al weer een dag terug in België, en rijden we nu waarschijnlijk om deze tijd terug naar huis!
Dus tot snel allemaal, & een hele dikke kus!
Veel Liefs Pris.
Hallo allemaal! Vanochtend hebben we in onze eigen groep stille tijd gehad, en onze voorbereid voor de middag. Want die middag hadden we weer een outreach! We gingen naar een weeshuis samen m et het Rwandese King Kids team. Ik had er eerst niet zoveel zin in omdat ik dacht dat het hetzelfde zou zijn als donderdag (toen zaten er 70 a 80 kinderen achter mij aan) maar gelukkig was dat nu niet zo. Het waren hele lieve kinderen en ze waren serieuzer bij de dansen en de drama stukken dan de dag ervoor. Na de dansen en drama stukken heb ik samen met iemand van de Rwandese staf Maxim en suchan een van de Rwandese tieners gepraat met een aantal weeskinderen. Ook gingen we voetballen met ze en spelletjes spelen.
Rachel en Annefrouk speelden voor clown en dat vonden ze heel erg leuk, vooral het bellenblazen.
Aan het eind van de middag gingen we weer naar huis. De kinderen daar vroegen allemaal wanneer we weer terug kwamen.
S’avonds was er bonte avond en die was heel erg leuk. We hebben heel veel gelachen.
Daarna gingen we slapen.
Ik heb een super leuke en fijne dag gehad.
Groetjes Mischa.
Zaterdag 26 juli
Ha allemaal!
Vandaag was de laatste dag samen met de kinderen van King’s Kids Rwanda. Na het ontbijt hadden we samen eindcorvee; de grote schoonmaak. Er is een King’s Kids regel: ‘Laat alles schoner achter dan het was voordat je er kwam.’ Dus alles werd flink onder handen genomen. Squattie-potties werden geschrobd, stoelen afgenomen en flink wat emmers met water vlogen over de vloeren. En ondertussen liepen we liedjes van de Sound of Music, Sister Act en van die andere meezingliedjes te zingen. Ik vond het erg gezellig samen, en alles was zo schoon.
Nadat alles schoon was hebben we van Mirjam (Hoekstra) een teaching over het raken van de bodem gehad. Als je diep met God gaat moet er toch ook ergens een punt komen waarop je de bodem raakt en niet meer verder kan? Nee, ik denk dat er altijd wel dingen zijn die kunnen veranderen, nieuwe dingen die je kan ontdekken bij God, jezelf of in de wereld. Ook al lijkt het alsof je weg op dat moment dood loopt, er altijd wel een gaatje waar je samen met God doorheen kan.
Mirjam heeft ons verschillende punten gegeven waarmee verder kunnen gaan.
Dit hebben we even laten bezinken tijdens een bord met zoete aardappelen, rijst en een soort ‘pindasaus’. Je raakt wel gewend aan dat eten hier, vooral aan al die rijst.
Na de lunch kwamen de ouders van de kids ze ophalen. We hebben in een grote kring wat gedeeld over het kamp, wat we hebben gedaan en daarvan vonden. We hebben ook één dans gedaan en afgesloten met gebed. Toen hebben we afscheid genomen. Het was best gek om weer met ons team alleen te zijn. Toen we hier in Rwanda kwamen hebben we eigenlijk gelijk al met het King’s Kids Rwanda opgetrokken. We hebben de hele week samen dingen gedaan. Samen opgetreden, geluisterd, aanbeden, gegeten. Het was gaaf om contact met ze te maken, ze te leren kennen. Om de Rwandese cultuur de leren kennen en van deze kids te leren. Iedereen uit ons team heeft als bedankje van het Rwandese team een blad met persoonlijke bemoedigingen en verhaaltjes gekregen met een Rwandees rieten doosje. Zo kunnen we, als we weer terug in Nederland zijn en weer terug zijn in ons normale ritme nog even terug denken aan die lieve en bijzondere mensen hier.
Na dit afscheid zijn we naar een erg westers hotel gereden. Er liepen erg veel muzungu’s (blanken) rond. Bij het hotel hebben we heerlijk gezwommen in een lekker fris zwembad, gevolleybald met een oranje opblaasbal, lekker gelegen en gelezen op een handdoek. In het hotel was ook een bakkertje met heerlijke croissantjes, pizza, stokbroodjes. Heerlijk! Ook kon je frietjes bestellen, hamburgers, fruit en andere lekkere dingen. Er is echt heel veel gegeten die middag.
’s Avonds hebben we een meiden- en een jongensavond gehad. De meiden hebben maskertjes gedaan, lekkere massages, lekker gekletst terwijl we chocoladekoekjes (!) aten. Het was echt gezellig. De jongens hebben een gave film gekeken. Volgens mij hebben ze ook wel lol gehad samen.
Het is nog steeds een beetje gek als je bedenkt dat we in Rwanda zijn. Wauw, wat gaaf. Gaaf om hier mee te draaien in zo’n fijn team, op te treden voor de mensen hier en de cultuur te proeven.
We zien wel uit naar echt donker brood met pitjes, echt boter en lekker hagelslag, sla met tomaat, komkommer en feta of een heerlijke pizza. Maar ik geniet hier!
Ben benieuwd hoe het met jullie gaat!
Liefs Rachel.
Het lukt niet om hier foto’s up te loaden omdat de internetverbinding hier te traag is. Jullie zullen dus moeten wachten totdat we weer thuis zijn.
Zondag 27 juli
We werden ’s ochtends om half zeven wakker gemaakt. We waren allemaal nog redelijk moe omdat we de avond daarvoor bij de jongens avond een film hebben gekeken (The Count of Monte Cristo). We bleven nog even liggen, te moe om er uit te komen, maar gingen er toch maar uit. Nadat we ons aangekleed hadden gingen we naar de eetzaal waar we ’s ochtends altijd, behalve om maandag en donderdag want dan krijgen we behangerslijm (rijstpap), 2 bolletjes krijgen die soms heel erg droog zijn. Na het eten hadden we een uurtje om voor onszelf stille tijd te houden, sinds vandaag moeten we dat helemaal voor onszelf doen. Na dat uurtje hadden we een paar minuten om ons om te kleden en in de bus te gaan zitten. Na een hobbelige rit die ongeveer drie kwartier duurde kwamen we, zij het iets te laat, bij de kerk aan. Het was een mooie dienst, er waren mooie liederen die gezongen werden (ook al waren ze in het kinia-rwanda), we hebben ook een paar dansen gedaan, een dramastuk en Stefanie preekte. Na de dienst mochten we nog een tijdje met mensen die in de dienst waren praten. Er was ook een man in een rolstoel waar we mee gingen bidden. Ik hoorde (van iemand anders) dat de man verlamt was aan zijn benen omdat hij bij de genocide door een fragmentkogel in zijn beide benen geraakt was. We gingen met hem bidden en na een tijdje vroeg Harmen Thijs hem of hij wilde proberen te lopen. Ik en Thijs hielpen hem met opstaan, de eerste stappen leunde hij bijna helemaal op ons maar gaandeweg liep hij steeds meer op zichzelf. Toen we moesten vertrekken (we hebben een heel druk schema) probeerden we ook nog even of hij met hulp van een persoon kon lopen maar dat lukte nog niet. Maar ik geloof dat de Heer hem verder zal gaan genezen. Nadat we teruggebracht waren naar de basis (meteen nadat we hem terug in zijn rolstoel hadden gezet), hadden we een half uurtje om onze lunchpakketjes op te eten. Daarna gingen we meteen door op onze volgende outreach. We gingen naar een hele grote kerk, helaas waren er niet zoveel mensen omdat er tegelijkertijd ook een concert aan de gang was, we weten alleen niet van wie. Bij die tweede outreach deden we 3 dansen en 2 dramastukken. Na de dienst moesten we minstens nog een half uur wachten voordat de bus langskwam. Nadat we terug waren op de basis hadden we de bespreking van de dag en vlak daarna hadden we avondeten. Na de corvee hadden we nog lekker een vrije avond, dus konden we lekker vroeg gaan slapen.
Groetjes aan iedereen en vooral aan mijn twee lieve nichtjes ;).
Daniël.
Lieve familie & Vrienden, maandag 28 juli.
Alles goed daar in het koude Nederland? Tenminste ik denk dat het er kouder is dan hier. En wat ik hier nog het allerleukst vind is dat het hier nog geen 1 keer heeft geregend!
Vanochtend mochten we eindelijk weer een keer uitslapen.. nouja, het ontbijt was een uur later dan anders, ipv van 7 uur om 8 uur, maar dat is tegenwoordig al uitslapen voor mij. Het bestond weer eens uit die “lekkere” melipap (lees: niet lekkere behangerslijm). Na het ontbijt zouden we direct opgehaald worden door de taxi om lekker een hele dag te gaan relaxen bij een heel mooi groot meer. Maar het zal ook Afrika niet wezen.. de taxibus kwam een uur te laat! Wij maar wachten en wachten.
De busreis van 1,5 uur naar het meer toe was superleuk, we zagen eindelijk wat meer van Rwanda ipv alleen Kigali. Het is en blijft echt een heel mooi land met een supermooie natuur. Ook bij het meer was het heel erg mooi, ik kon wel blijven kijken naar ál die heuvels met daarmidden in een groot dal het meer. Het enige nadeel aan de middag was dat we van 13 uur tot 15.30 uur op ons eten hebben moeten wachten! Er was namelijk wel en restaurantje bij het meer waar we zaten, maar ze hadden niet zomaar alles snel klaar voor een groep van 22 mensen. Wel konden we kip bestellen, en omdat we hier nooit kip eten, hebben de meesten dat ook gedaan. Toen het dan dus eindelijk half 4 was kwamen ze er aan met ons eten: 2 grote ronde platen met daarop allemaal onderdelen van kippen, pootjes, ruggenwervels, vleugels en alles wat er nog meer aan een kip zit. Het was aan ons om er gewoon wat af te pakken totdat je een hele of een halve kip bij elkaar had. Maar zoals jullie wel weten, heb ik een hekel aan kluiven, en ja dat was dus net de bedoeling. Dus heel veel kip heb ik niet gehad. Dit kan trouwens ook komen omdat het hele magere kippen waren, er zat niet echt heel veel vlees aan.. het was wel echt heel erg grappig om te zien. Nadat we de kip en de patatjes ophadden, die trouwens wel heel lekker waren, zijn we weer naar de basis teruggereden en heb ik ’s avonds mijn was gedaan en voor de rest lekker gerelaxt met zijn allen. Na deze relaxte dag van vooral met hoofdthema, wachten op eten, hebben we allemaal heerlijk geslapen!
Nou, dit was denk ik mijn laatste blog, volgende week om deze tijd (het is nu woensdag kwart over 6), ben ik al weer een dag terug in België, en rijden we nu waarschijnlijk om deze tijd terug naar huis!
Dus tot snel allemaal, & een hele dikke kus!
Veel Liefs Pris.
zaterdag 26 juli 2008
Donderdag 24 juli
We begonnen de dag met een overheerlijke bucket-douche, haha. We hebben ook een overheerlijke tijd met ons eigen team gehad. We hebben een half uur de tijd genomen om Gods stem te verstaa. De teksten en woorden die God gaf hebben we weer met elkaar gedeelt. Hetis echt super hoe God zo vaak weer bevestigingen geeft. Dat geeft ook weer aan hoe we 1 team zijn. Vandaag hadden we ons eerste optreden met de Rwandese tieners. Het was super! De getuigenissen en dramastukken gingen erg goed. Tijdens het optreden hebben we ook’army of love ‘gedaan. Ik gaf hierbij een korte getuigenis. Tijdens de dans heb ik mijn knioe verdraait. Dit is best pijnlijk. Ik geloof echt dat het een aanval was en geloof dat we een God hebben die kan genezen. Ik hoop dus ook met de rest van de outreach mee te kunnen dansen! Het gaat goedkomenen. De rest van het team is nu op outreach en ik neem verplichte rust. Maar dat overleven we ook wel weer.
Groetjes en Gods zegen daarzo!
Mirjam Hoekstra
Donderdag 24 juli
Vandaag waren we al weer vroeg uit de veren. De ‘heerlijke ‘ pap met bananen stond op ons te wachten. Het was onze eerste outreachdag. ’S Morgens gingen we eerst lekker luisteren naar God. Onze bevindingen met elkaar delen. Na de heartprep en een wandeling was het eindelijk zo ver. De blik in de ogen van de kinderen deed mijn hart smelten, ik voelde zo’n bewogenheid. Het optreden op zich verliep goed. We mochten dansen voor God, luisteren naar de verhalen van de aanwezige mensen. Daarna konden we voor hen bidden. Die namiddag was onze 2e outreach. We gingen met enkele busjes naar een jeugdcentrum. De kindweren stroomden massaal op ons af. We mochten een optreden geven voor 200 a 300 kinderen en volwassenen. We voelden als het ware een geestelijke striujd, we hebben dan ook 2 maal het dramastul ‘the champion’gespeeld, wat heelkrachtig weergeeft dat Jezus de winnaar is. Na deze vermoeiende dag hadden we een lekker relaxte, vrije avond. De meesten namen een douche en doken vroeg het bed in.
Groetjes, Alexandra
Woensdag 23 juli
Bite! Amakurayawe?
Wat gaaf om ook iets te vertellen over een dag uit de tour.
Om 6.00 ging de wekker en was het tijd om even op te frissen, stille tijd te hebben en om 7.00 mochten we genieten van een ontbijt.
Na het ontbijt hadden wij een teaching van Mirjam Hoogeboezem over ‘How to go deeper’. Daarin kwam voor mij weer naar voren dat het belangrijk is om God woord te lezen, omdat in culturen soms zoveel gewoonten en leugens nageleefd worden. Het woord van God vertelt ons wat echte waarheid is. Na de warme lunch: rijst met iets, hadden we een middag waarin de tieners van KK Rwanda en KK Nederland samen dramastukjes ingestudeerd hebben en de dansen van dinsdag herhaald hebben. Het was zeer leuk om te zien hoe creatief en goed de Rwandese tieners zijn. De Nederlandse tieners waren ook erg goed bezig met het aanleren van die stukken.
Als staf-zijnde had ik een ‘vrije middag’. Ik heb een beetje geholpen, maar vooral lol gehad, bij de drama-dingen en verder heb ik nog lekker zitten praten met wat medestaffers.
In de avond kregen we een dansles van een professionele, Rwandese danser. We leerden een Rwandese dans en een traditionele dans. Het waren echt vet dimme moves die we aangeleerd hebben, dus het was echt vet lachen om te doen.
Na de stafmeeting kon iedereen die nachtrust wel goed gebruiken, want het is toch even wennen aan het klimaat en dagritme.
Ik raak steeds meer gewend aan de cultuur en vind het gaaf om te zien hoe het contact met de Rwandezen groeit.
Dit was ‘m voor mij.
Groeten vanuit de rimboe,
Harmen Thijs.
woensdag 23 juli 2008
update 21 en 22 juli
maandag 21 juli
Ha allemaal!
Vandaag kregen we bij het ontbijt pap. Het was van maïs gemaakt, maar het leek een beetje op behanglijm. Je kreeg er drie bananen bij die je erdoor heen kon prakken. Met de bananen erdoor was het nog wel te eten, maar echt lekker vond ik het niet. Maar een paar personen vonden het echt lekker. De Rwandese kids vonden het ook niet echt lekker, het smaakte anders dan bij hen thuis.
Na het ontbijt splitsten we de hele groep in King’s Kids Rwanda en King’s Kids Nederland. Terwijl het Rwandese team stille tijd hield, hadden wij getuigenissen in de groep. Levensverhalen of dingen die God gedaan heeft in iemands leven. Gaaf om te horen wat God voor anderen betekent en voor hen gedaan heeft. Je leert er zelf ook dingen van en wordt er door bemoedigd. We gaan de komende dagen dit vaker doen zodat iedereen een keer zijn/haar verhaal kan vertellen.
Na deze getuigenissen heeft Peter een devotional gegeven over het dieper gaan met God. We mogen in onze relatie met God Hem steeds verder en dieper toelaten in ons hart om daar dingen nog mooier te maken dan ze al zijn. Samen met God kan je bergen in je leven in de zee gooien. (Mattheüs 21: 18-22) Wauw.
Na een lekkere lunch heeft de helft van de groep de aanbiddingsdans ‘Shout to the Lord’ aangeleerd van Mirjam. De andere helft heeft van Bram , Ruben, Alexandra en mij de dans ‘I am not forgotten’ aangeleerd. Het was leuk om te zien hoeveel plezier iedereen er in heeft om lekker te dansen.
’s Avonds hebben we macaroni, rijst en een groenteprutje gegeten. Als groep hebben we ’s avonds ook een spel gedaan. In de eerste ronde kreeg je en kaartje met daarop een dier die je moest beschrijven, zonder bepaalde woorden te gebruiken. De 2e ronde was een uitbeeldronde en in de 3e ronde mocht je één woord gebruiken om het dier te omschrijven. De meest grappige situaties ontstonden, we hebben er gelachen samen. Gaaf om zo samen met twee teams een gezellige tijd samen te zijn.
Liefs Rachel. (geniet van jullie eigen vakantie!)
dinsdag 22 juli
Hoi familie en vrienden,
eindelijk weer eens een updateje van mij. Alles gaat super met me, alleen wat moe, dat krijg je van die hitte in combinatie met dansen. Joanne en ik praten sinds gister in het zaais tegen elkaar. Super grappig.
Vandaag was weer een super heftige maar leuke dag. We begonnen pas om 06:40 omdat iemand het rare idee in z’n hoofd kreeg ons niet wakker te maken. Toen mochten we om 07:00 onze twee dagelijkse broodjes (die naar polabrod smaken) nuttigen , heerlijk. Toen stille tijd, we gingen getuigenissen delen. Ik kwam nog niet aan de beurt, maar we gaan de komende dagen nog verder. Daarna gingen we naar het memorial over de genocide in 1994. Eerst een autoritje maken (voor zover je een auto kon noemen) van een halfuurtje door Kigali. Ik zat bij het raam, dus kon lekker even cultuur opsnuiven. Voor we naar binnen mochten moesten we eerst gefolieerd worden door mannen met een enorm geweer op hun rug. Angstaanjagend. Toen kregen we een rondleiding buiten lans massagraven, maar dat maakte nog niet zoveel indruk op me. Toen gingen we in trainingsgroepen naar binnen. Daar liepen we langs muren met veel foto’s, filmpjes en teksten. En alles wat ik las was verschrikkelijk. De meest gruwelijke dingen. Moorden,verkrachtingen, verhongering. Afschuwelijk. Ik werd er stil van. Sommige tieners moesten huilen, vooral de Rwandese logisch zij kennen allemaal wel iemand die op zon verschrikkelijke manier vermoord is. Toen kwamen bij een ronde ruimte met honderden foto’s van overledenen. Dat was heel heftig. Daarna kwamen we in een ruimte met honderden schedels en botten van overledenen. En daarna met kledingstukken van de overledenen. Allemaal met gaten en bloed enzo. Toen kwamen we in ruimtes die gingen over het overlijden van kinderen. De meest vreselijke verhalen. Dat raakte me echt. Toen reden we in stilte terug naar de basis, dan heb je wel effe iets om over na te denken. Op de basis gingen we eerst bidden en delen over hoe we het vonden. Het kwam er eigenlijk op neer dat alle blanken onder ons zich zo schuldig voelde tegenover de afrikanen voelde dat we op onze knieën vergeving voor ze gingen vragen. Iedereen was heel emotioneel. Maar het waren niet alleen onze tranen, maar ook die van Nederland en die van Jezus, want hij huilt om wat er is gebeurt. En ze vergaven ons, en dat was heel bijzonder. Het is eigenlijk niet te beschrijven. De hele sfeer was echt vervult met de Heilige Geest.
Toen gingen we het lekkerste eten dat we deze week gegeten hebben eten: macaroni, prut(met vlees!), sla en een enorm stuk ananas. Heerlijk. Toen hebben we in 45 minuten een dans op het nummer An Awesome God geleerd. En daarna hadden we voor het eerst in de king’s kids geschiedenis 2, uur pauze! Ik heb 1,5 uur geslapen. En toen merkte ik ook pas hoe moe m’n lichaam eigenlijk is. Om 18:30 was het alweer tijd vaan de rijst met bloemkool prut. Na het eten vertelde Fils z’n getuigenis over hoe hij de genocide als 9 jarige heeft beleeft. Wat een verhaal. Dat maakte echt een enorme indruk op me. Want dan komt het zo dichtbij. Daarna gingen we slapen en ik heb niet vaak zo lekker geslapen.
We foppen de booohm!
Groetjes Mirjam de L.
Ha allemaal!
Vandaag kregen we bij het ontbijt pap. Het was van maïs gemaakt, maar het leek een beetje op behanglijm. Je kreeg er drie bananen bij die je erdoor heen kon prakken. Met de bananen erdoor was het nog wel te eten, maar echt lekker vond ik het niet. Maar een paar personen vonden het echt lekker. De Rwandese kids vonden het ook niet echt lekker, het smaakte anders dan bij hen thuis.
Na het ontbijt splitsten we de hele groep in King’s Kids Rwanda en King’s Kids Nederland. Terwijl het Rwandese team stille tijd hield, hadden wij getuigenissen in de groep. Levensverhalen of dingen die God gedaan heeft in iemands leven. Gaaf om te horen wat God voor anderen betekent en voor hen gedaan heeft. Je leert er zelf ook dingen van en wordt er door bemoedigd. We gaan de komende dagen dit vaker doen zodat iedereen een keer zijn/haar verhaal kan vertellen.
Na deze getuigenissen heeft Peter een devotional gegeven over het dieper gaan met God. We mogen in onze relatie met God Hem steeds verder en dieper toelaten in ons hart om daar dingen nog mooier te maken dan ze al zijn. Samen met God kan je bergen in je leven in de zee gooien. (Mattheüs 21: 18-22) Wauw.
Na een lekkere lunch heeft de helft van de groep de aanbiddingsdans ‘Shout to the Lord’ aangeleerd van Mirjam. De andere helft heeft van Bram , Ruben, Alexandra en mij de dans ‘I am not forgotten’ aangeleerd. Het was leuk om te zien hoeveel plezier iedereen er in heeft om lekker te dansen.
’s Avonds hebben we macaroni, rijst en een groenteprutje gegeten. Als groep hebben we ’s avonds ook een spel gedaan. In de eerste ronde kreeg je en kaartje met daarop een dier die je moest beschrijven, zonder bepaalde woorden te gebruiken. De 2e ronde was een uitbeeldronde en in de 3e ronde mocht je één woord gebruiken om het dier te omschrijven. De meest grappige situaties ontstonden, we hebben er gelachen samen. Gaaf om zo samen met twee teams een gezellige tijd samen te zijn.
Liefs Rachel. (geniet van jullie eigen vakantie!)
dinsdag 22 juli
Hoi familie en vrienden,
eindelijk weer eens een updateje van mij. Alles gaat super met me, alleen wat moe, dat krijg je van die hitte in combinatie met dansen. Joanne en ik praten sinds gister in het zaais tegen elkaar. Super grappig.
Vandaag was weer een super heftige maar leuke dag. We begonnen pas om 06:40 omdat iemand het rare idee in z’n hoofd kreeg ons niet wakker te maken. Toen mochten we om 07:00 onze twee dagelijkse broodjes (die naar polabrod smaken) nuttigen , heerlijk. Toen stille tijd, we gingen getuigenissen delen. Ik kwam nog niet aan de beurt, maar we gaan de komende dagen nog verder. Daarna gingen we naar het memorial over de genocide in 1994. Eerst een autoritje maken (voor zover je een auto kon noemen) van een halfuurtje door Kigali. Ik zat bij het raam, dus kon lekker even cultuur opsnuiven. Voor we naar binnen mochten moesten we eerst gefolieerd worden door mannen met een enorm geweer op hun rug. Angstaanjagend. Toen kregen we een rondleiding buiten lans massagraven, maar dat maakte nog niet zoveel indruk op me. Toen gingen we in trainingsgroepen naar binnen. Daar liepen we langs muren met veel foto’s, filmpjes en teksten. En alles wat ik las was verschrikkelijk. De meest gruwelijke dingen. Moorden,verkrachtingen, verhongering. Afschuwelijk. Ik werd er stil van. Sommige tieners moesten huilen, vooral de Rwandese logisch zij kennen allemaal wel iemand die op zon verschrikkelijke manier vermoord is. Toen kwamen bij een ronde ruimte met honderden foto’s van overledenen. Dat was heel heftig. Daarna kwamen we in een ruimte met honderden schedels en botten van overledenen. En daarna met kledingstukken van de overledenen. Allemaal met gaten en bloed enzo. Toen kwamen we in ruimtes die gingen over het overlijden van kinderen. De meest vreselijke verhalen. Dat raakte me echt. Toen reden we in stilte terug naar de basis, dan heb je wel effe iets om over na te denken. Op de basis gingen we eerst bidden en delen over hoe we het vonden. Het kwam er eigenlijk op neer dat alle blanken onder ons zich zo schuldig voelde tegenover de afrikanen voelde dat we op onze knieën vergeving voor ze gingen vragen. Iedereen was heel emotioneel. Maar het waren niet alleen onze tranen, maar ook die van Nederland en die van Jezus, want hij huilt om wat er is gebeurt. En ze vergaven ons, en dat was heel bijzonder. Het is eigenlijk niet te beschrijven. De hele sfeer was echt vervult met de Heilige Geest.
Toen gingen we het lekkerste eten dat we deze week gegeten hebben eten: macaroni, prut(met vlees!), sla en een enorm stuk ananas. Heerlijk. Toen hebben we in 45 minuten een dans op het nummer An Awesome God geleerd. En daarna hadden we voor het eerst in de king’s kids geschiedenis 2, uur pauze! Ik heb 1,5 uur geslapen. En toen merkte ik ook pas hoe moe m’n lichaam eigenlijk is. Om 18:30 was het alweer tijd vaan de rijst met bloemkool prut. Na het eten vertelde Fils z’n getuigenis over hoe hij de genocide als 9 jarige heeft beleeft. Wat een verhaal. Dat maakte echt een enorme indruk op me. Want dan komt het zo dichtbij. Daarna gingen we slapen en ik heb niet vaak zo lekker geslapen.
We foppen de booohm!
Groetjes Mirjam de L.
Abonneren op:
Posts (Atom)
