Vrijdag 25 juli

Hallo allemaal! Vanochtend hebben we in onze eigen groep stille tijd gehad, en onze voorbereid voor de middag. Want die middag hadden we weer een outreach! We gingen naar een weeshuis samen m et het Rwandese King Kids team. Ik had er eerst niet zoveel zin in omdat ik dacht dat het hetzelfde zou zijn als donderdag (toen zaten er 70 a 80 kinderen achter mij aan) maar gelukkig was dat nu niet zo. Het waren hele lieve kinderen en ze waren serieuzer bij de dansen en de drama stukken dan de dag ervoor. Na de dansen en drama stukken heb ik samen met iemand van de Rwandese staf Maxim en suchan een van de Rwandese tieners gepraat met een aantal weeskinderen. Ook gingen we voetballen met ze en spelletjes spelen.
Rachel en Annefrouk speelden voor clown en dat vonden ze heel erg leuk, vooral het bellenblazen.
Aan het eind van de middag gingen we weer naar huis. De kinderen daar vroegen allemaal wanneer we weer terug kwamen.
S’avonds was er bonte avond en die was heel erg leuk. We hebben heel veel gelachen.
Daarna gingen we slapen.
Ik heb een super leuke en fijne dag gehad.

Groetjes Mischa.

Zaterdag 26 juli

Ha allemaal!

Vandaag was de laatste dag samen met de kinderen van King’s Kids Rwanda. Na het ontbijt hadden we samen eindcorvee; de grote schoonmaak. Er is een King’s Kids regel: ‘Laat alles schoner achter dan het was voordat je er kwam.’ Dus alles werd flink onder handen genomen. Squattie-potties werden geschrobd, stoelen afgenomen en flink wat emmers met water vlogen over de vloeren. En ondertussen liepen we liedjes van de Sound of Music, Sister Act en van die andere meezingliedjes te zingen. Ik vond het erg gezellig samen, en alles was zo schoon.
Nadat alles schoon was hebben we van Mirjam (Hoekstra) een teaching over het raken van de bodem gehad. Als je diep met God gaat moet er toch ook ergens een punt komen waarop je de bodem raakt en niet meer verder kan? Nee, ik denk dat er altijd wel dingen zijn die kunnen veranderen, nieuwe dingen die je kan ontdekken bij God, jezelf of in de wereld. Ook al lijkt het alsof je weg op dat moment dood loopt, er altijd wel een gaatje waar je samen met God doorheen kan.
Mirjam heeft ons verschillende punten gegeven waarmee verder kunnen gaan.
Dit hebben we even laten bezinken tijdens een bord met zoete aardappelen, rijst en een soort ‘pindasaus’. Je raakt wel gewend aan dat eten hier, vooral aan al die rijst.
Na de lunch kwamen de ouders van de kids ze ophalen. We hebben in een grote kring wat gedeeld over het kamp, wat we hebben gedaan en daarvan vonden. We hebben ook één dans gedaan en afgesloten met gebed. Toen hebben we afscheid genomen. Het was best gek om weer met ons team alleen te zijn. Toen we hier in Rwanda kwamen hebben we eigenlijk gelijk al met het King’s Kids Rwanda opgetrokken. We hebben de hele week samen dingen gedaan. Samen opgetreden, geluisterd, aanbeden, gegeten. Het was gaaf om contact met ze te maken, ze te leren kennen. Om de Rwandese cultuur de leren kennen en van deze kids te leren. Iedereen uit ons team heeft als bedankje van het Rwandese team een blad met persoonlijke bemoedigingen en verhaaltjes gekregen met een Rwandees rieten doosje. Zo kunnen we, als we weer terug in Nederland zijn en weer terug zijn in ons normale ritme nog even terug denken aan die lieve en bijzondere mensen hier.
Na dit afscheid zijn we naar een erg westers hotel gereden. Er liepen erg veel muzungu’s (blanken) rond. Bij het hotel hebben we heerlijk gezwommen in een lekker fris zwembad, gevolleybald met een oranje opblaasbal, lekker gelegen en gelezen op een handdoek. In het hotel was ook een bakkertje met heerlijke croissantjes, pizza, stokbroodjes. Heerlijk! Ook kon je frietjes bestellen, hamburgers, fruit en andere lekkere dingen. Er is echt heel veel gegeten die middag.
’s Avonds hebben we een meiden- en een jongensavond gehad. De meiden hebben maskertjes gedaan, lekkere massages, lekker gekletst terwijl we chocoladekoekjes (!) aten. Het was echt gezellig. De jongens hebben een gave film gekeken. Volgens mij hebben ze ook wel lol gehad samen.

Het is nog steeds een beetje gek als je bedenkt dat we in Rwanda zijn. Wauw, wat gaaf. Gaaf om hier mee te draaien in zo’n fijn team, op te treden voor de mensen hier en de cultuur te proeven.
We zien wel uit naar echt donker brood met pitjes, echt boter en lekker hagelslag, sla met tomaat, komkommer en feta of een heerlijke pizza. Maar ik geniet hier!
Ben benieuwd hoe het met jullie gaat!

Liefs Rachel.

Het lukt niet om hier foto’s up te loaden omdat de internetverbinding hier te traag is. Jullie zullen dus moeten wachten totdat we weer thuis zijn.

Zondag 27 juli

We werden ’s ochtends om half zeven wakker gemaakt. We waren allemaal nog redelijk moe omdat we de avond daarvoor bij de jongens avond een film hebben gekeken (The Count of Monte Cristo). We bleven nog even liggen, te moe om er uit te komen, maar gingen er toch maar uit. Nadat we ons aangekleed hadden gingen we naar de eetzaal waar we ’s ochtends altijd, behalve om maandag en donderdag want dan krijgen we behangerslijm (rijstpap), 2 bolletjes krijgen die soms heel erg droog zijn. Na het eten hadden we een uurtje om voor onszelf stille tijd te houden, sinds vandaag moeten we dat helemaal voor onszelf doen. Na dat uurtje hadden we een paar minuten om ons om te kleden en in de bus te gaan zitten. Na een hobbelige rit die ongeveer drie kwartier duurde kwamen we, zij het iets te laat, bij de kerk aan. Het was een mooie dienst, er waren mooie liederen die gezongen werden (ook al waren ze in het kinia-rwanda), we hebben ook een paar dansen gedaan, een dramastuk en Stefanie preekte. Na de dienst mochten we nog een tijdje met mensen die in de dienst waren praten. Er was ook een man in een rolstoel waar we mee gingen bidden. Ik hoorde (van iemand anders) dat de man verlamt was aan zijn benen omdat hij bij de genocide door een fragmentkogel in zijn beide benen geraakt was. We gingen met hem bidden en na een tijdje vroeg Harmen Thijs hem of hij wilde proberen te lopen. Ik en Thijs hielpen hem met opstaan, de eerste stappen leunde hij bijna helemaal op ons maar gaandeweg liep hij steeds meer op zichzelf. Toen we moesten vertrekken (we hebben een heel druk schema) probeerden we ook nog even of hij met hulp van een persoon kon lopen maar dat lukte nog niet. Maar ik geloof dat de Heer hem verder zal gaan genezen. Nadat we teruggebracht waren naar de basis (meteen nadat we hem terug in zijn rolstoel hadden gezet), hadden we een half uurtje om onze lunchpakketjes op te eten. Daarna gingen we meteen door op onze volgende outreach. We gingen naar een hele grote kerk, helaas waren er niet zoveel mensen omdat er tegelijkertijd ook een concert aan de gang was, we weten alleen niet van wie. Bij die tweede outreach deden we 3 dansen en 2 dramastukken. Na de dienst moesten we minstens nog een half uur wachten voordat de bus langskwam. Nadat we terug waren op de basis hadden we de bespreking van de dag en vlak daarna hadden we avondeten. Na de corvee hadden we nog lekker een vrije avond, dus konden we lekker vroeg gaan slapen.

Groetjes aan iedereen en vooral aan mijn twee lieve nichtjes ;).
Daniël.

Lieve familie & Vrienden, maandag 28 juli.

Alles goed daar in het koude Nederland? Tenminste ik denk dat het er kouder is dan hier. En wat ik hier nog het allerleukst vind is dat het hier nog geen 1 keer heeft geregend!
Vanochtend mochten we eindelijk weer een keer uitslapen.. nouja, het ontbijt was een uur later dan anders, ipv van 7 uur om 8 uur, maar dat is tegenwoordig al uitslapen voor mij. Het bestond weer eens uit die “lekkere” melipap (lees: niet lekkere behangerslijm). Na het ontbijt zouden we direct opgehaald worden door de taxi om lekker een hele dag te gaan relaxen bij een heel mooi groot meer. Maar het zal ook Afrika niet wezen.. de taxibus kwam een uur te laat! Wij maar wachten en wachten.
De busreis van 1,5 uur naar het meer toe was superleuk, we zagen eindelijk wat meer van Rwanda ipv alleen Kigali. Het is en blijft echt een heel mooi land met een supermooie natuur. Ook bij het meer was het heel erg mooi, ik kon wel blijven kijken naar ál die heuvels met daarmidden in een groot dal het meer. Het enige nadeel aan de middag was dat we van 13 uur tot 15.30 uur op ons eten hebben moeten wachten! Er was namelijk wel en restaurantje bij het meer waar we zaten, maar ze hadden niet zomaar alles snel klaar voor een groep van 22 mensen. Wel konden we kip bestellen, en omdat we hier nooit kip eten, hebben de meesten dat ook gedaan. Toen het dan dus eindelijk half 4 was kwamen ze er aan met ons eten: 2 grote ronde platen met daarop allemaal onderdelen van kippen, pootjes, ruggenwervels, vleugels en alles wat er nog meer aan een kip zit. Het was aan ons om er gewoon wat af te pakken totdat je een hele of een halve kip bij elkaar had. Maar zoals jullie wel weten, heb ik een hekel aan kluiven, en ja dat was dus net de bedoeling. Dus heel veel kip heb ik niet gehad. Dit kan trouwens ook komen omdat het hele magere kippen waren, er zat niet echt heel veel vlees aan.. het was wel echt heel erg grappig om te zien. Nadat we de kip en de patatjes ophadden, die trouwens wel heel lekker waren, zijn we weer naar de basis teruggereden en heb ik ’s avonds mijn was gedaan en voor de rest lekker gerelaxt met zijn allen. Na deze relaxte dag van vooral met hoofdthema, wachten op eten, hebben we allemaal heerlijk geslapen!

Nou, dit was denk ik mijn laatste blog, volgende week om deze tijd (het is nu woensdag kwart over 6), ben ik al weer een dag terug in België, en rijden we nu waarschijnlijk om deze tijd terug naar huis!
Dus tot snel allemaal, & een hele dikke kus!
Veel Liefs Pris.