update 21 en 22 juli

maandag 21 juli

Ha allemaal!
Vandaag kregen we bij het ontbijt pap. Het was van maïs gemaakt, maar het leek een beetje op behanglijm. Je kreeg er drie bananen bij die je erdoor heen kon prakken. Met de bananen erdoor was het nog wel te eten, maar echt lekker vond ik het niet. Maar een paar personen vonden het echt lekker. De Rwandese kids vonden het ook niet echt lekker, het smaakte anders dan bij hen thuis.
Na het ontbijt splitsten we de hele groep in King’s Kids Rwanda en King’s Kids Nederland. Terwijl het Rwandese team stille tijd hield, hadden wij getuigenissen in de groep. Levensverhalen of dingen die God gedaan heeft in iemands leven. Gaaf om te horen wat God voor anderen betekent en voor hen gedaan heeft. Je leert er zelf ook dingen van en wordt er door bemoedigd. We gaan de komende dagen dit vaker doen zodat iedereen een keer zijn/haar verhaal kan vertellen.
Na deze getuigenissen heeft Peter een devotional gegeven over het dieper gaan met God. We mogen in onze relatie met God Hem steeds verder en dieper toelaten in ons hart om daar dingen nog mooier te maken dan ze al zijn. Samen met God kan je bergen in je leven in de zee gooien. (Mattheüs 21: 18-22) Wauw.
Na een lekkere lunch heeft de helft van de groep de aanbiddingsdans ‘Shout to the Lord’ aangeleerd van Mirjam. De andere helft heeft van Bram , Ruben, Alexandra en mij de dans ‘I am not forgotten’ aangeleerd. Het was leuk om te zien hoeveel plezier iedereen er in heeft om lekker te dansen.
’s Avonds hebben we macaroni, rijst en een groenteprutje gegeten. Als groep hebben we ’s avonds ook een spel gedaan. In de eerste ronde kreeg je en kaartje met daarop een dier die je moest beschrijven, zonder bepaalde woorden te gebruiken. De 2e ronde was een uitbeeldronde en in de 3e ronde mocht je één woord gebruiken om het dier te omschrijven. De meest grappige situaties ontstonden, we hebben er gelachen samen. Gaaf om zo samen met twee teams een gezellige tijd samen te zijn.
Liefs Rachel. (geniet van jullie eigen vakantie!)


dinsdag 22 juli

Hoi familie en vrienden,
eindelijk weer eens een updateje van mij. Alles gaat super met me, alleen wat moe, dat krijg je van die hitte in combinatie met dansen. Joanne en ik praten sinds gister in het zaais tegen elkaar. Super grappig.
Vandaag was weer een super heftige maar leuke dag. We begonnen pas om 06:40 omdat iemand het rare idee in z’n hoofd kreeg ons niet wakker te maken. Toen mochten we om 07:00 onze twee dagelijkse broodjes (die naar polabrod smaken) nuttigen , heerlijk. Toen stille tijd, we gingen getuigenissen delen. Ik kwam nog niet aan de beurt, maar we gaan de komende dagen nog verder. Daarna gingen we naar het memorial over de genocide in 1994. Eerst een autoritje maken (voor zover je een auto kon noemen) van een halfuurtje door Kigali. Ik zat bij het raam, dus kon lekker even cultuur opsnuiven. Voor we naar binnen mochten moesten we eerst gefolieerd worden door mannen met een enorm geweer op hun rug. Angstaanjagend. Toen kregen we een rondleiding buiten lans massagraven, maar dat maakte nog niet zoveel indruk op me. Toen gingen we in trainingsgroepen naar binnen. Daar liepen we langs muren met veel foto’s, filmpjes en teksten. En alles wat ik las was verschrikkelijk. De meest gruwelijke dingen. Moorden,verkrachtingen, verhongering. Afschuwelijk. Ik werd er stil van. Sommige tieners moesten huilen, vooral de Rwandese logisch zij kennen allemaal wel iemand die op zon verschrikkelijke manier vermoord is. Toen kwamen bij een ronde ruimte met honderden foto’s van overledenen. Dat was heel heftig. Daarna kwamen we in een ruimte met honderden schedels en botten van overledenen. En daarna met kledingstukken van de overledenen. Allemaal met gaten en bloed enzo. Toen kwamen we in ruimtes die gingen over het overlijden van kinderen. De meest vreselijke verhalen. Dat raakte me echt. Toen reden we in stilte terug naar de basis, dan heb je wel effe iets om over na te denken. Op de basis gingen we eerst bidden en delen over hoe we het vonden. Het kwam er eigenlijk op neer dat alle blanken onder ons zich zo schuldig voelde tegenover de afrikanen voelde dat we op onze knieën vergeving voor ze gingen vragen. Iedereen was heel emotioneel. Maar het waren niet alleen onze tranen, maar ook die van Nederland en die van Jezus, want hij huilt om wat er is gebeurt. En ze vergaven ons, en dat was heel bijzonder. Het is eigenlijk niet te beschrijven. De hele sfeer was echt vervult met de Heilige Geest.
Toen gingen we het lekkerste eten dat we deze week gegeten hebben eten: macaroni, prut(met vlees!), sla en een enorm stuk ananas. Heerlijk. Toen hebben we in 45 minuten een dans op het nummer An Awesome God geleerd. En daarna hadden we voor het eerst in de king’s kids geschiedenis 2, uur pauze! Ik heb 1,5 uur geslapen. En toen merkte ik ook pas hoe moe m’n lichaam eigenlijk is. Om 18:30 was het alweer tijd vaan de rijst met bloemkool prut. Na het eten vertelde Fils z’n getuigenis over hoe hij de genocide als 9 jarige heeft beleeft. Wat een verhaal. Dat maakte echt een enorme indruk op me. Want dan komt het zo dichtbij. Daarna gingen we slapen en ik heb niet vaak zo lekker geslapen.

We foppen de booohm!
Groetjes Mirjam de L.